de wens van Jos

Op 5 maart 2025 zat ik ´s middags samen met mijn vriendin op een terrasje te genieten van een bakje koffie en van de zon die zich eindelijk weer eens liet zien. Ik kreeg op dat moment een telefoontje van mijn broer Gerrit en alle alarmbellen gingen af in mijn hoofd.  Mijn schoonzus Jos ligt nl al 2 maanden in het ziekenhuis en is zeer ernstig ziek. Het zal toch niet?? Ik nam de telefoon op en kreeg tot mijn grote verbazing Jos aan de telefoon. Ze was verdrietig. Ze vertelde dat ze de ziekenhuiskamer zat was en dat ze zo heel erg graag nog één keertje naar haar flat terug zou willen om daar samen met haar familie nog een kopje koffie te gaan drinken. Ik zei tegen haar: dat ga ik voor je regelen. Ik was op de hoogte van de vele fantastische verhalen van de wensambulance en dacht: wie niet waagt wie niet wint. Ik ben gelijk toen ik thuis kwam achter de computer gaan zitten om deze wens voor Jos aan de wensambulance door te geven en hoopte dat deze wens in vervulling kon worden gebracht.

Gelijk kreeg ik bericht terug van Erik Roelfsema dat de wens wat heb betrof in vervulling kon worden gebracht. Ik was reuze blij. Want ook zou ze graag nog even op haar oude woonadressen in Leeuwarden willen kijken. Nadat alle formaliteiten geregeld waren kon de wens op donderdag 13 maart 2025 rond 14.00 uur in vervulling gaan. De dag hiervoor werd Jos erg nerveus en wilde niet meer meegaan. Maar dat hebben we genegeerd en samen met de kinderen van Gerrit en Jos mochten we deze middag meebeleven. De vrijwilligers René en Paulien waren mooi op tijd en hebben met hun vakbekwaamheid Jos op de brancard gelegd en daarna in de ambulance. Wat een feest! We zijn met met z'n allen naar de adressen gereden waar Jos ooit gewoond heeft in Leeuwarden en op het laatste adres, waar ze nu wonen, stond de koffie en het gebak klaar om genuttigd te worden. Jos en Gerrit en hun kinderen hebben optimaal genoten, Mede doordat de vrijwilligers hun uiterste best deden om het Jos zo comfortabel mogelijk te maken en met een kwinkslag hier en daar en met veel humor iedereen ook aan het lachen heeft gekregen. Ook waren er de emotionele tranen, maar ook daar was alle ruimte voor, want ja...het gaat tenslotte wel om de laatste wens van iemand die niet meer heel lang te leven heeft en voor Gerrit uiteraard ook heel zwaar, omdat dit hoogstwaarschijnlijk de laatste keer zou zijn dat Jos bij hem in huis kon komen. Maar al met al was het fantastisch. Tijdens het koffiedrinken kwam de wens bij Jos nog op om een visje te gaan halen. Ook daar waren René en Paulien alweer in touw om te kunnen regelen dat we met z+n allen naar het dichtsbijzijnde visrestaurent konden gaan. Jos heeft ook daar enorm genoten van alle mensen om haar heen en van de paling die ze met smaak gegeten heeft.

Iedereen werd in de watten gelegd met een heerlijke visje en dat alles werd betaald door de vrijwilligers van de wensambulance. Dat vonden wij heel bijzonder en waren hen erg dankbaar. Dit alles wordt geregeld door de stichting wensambulance TOP! Daarna merkten wij dat het voor Jos voor vandaag wel genoeg was geweest en dat ze wel weer terug wilde gaan naar haar plekje bij Noorderbreedte in het MCL te Leeuwarden. René en Paulien hebben haar daar weer keurig afgeleverd en hebben we met een dikke knuffel afscheid genomen van René en Paulien In één woord GEWELDIG  Wat doen jullie fantastisch werk en wat maken jullie voor de patienten en de mensen om hen heen blij. Ik kan niet anders zeggen± ik ga het overal om me heen vertellen wat voor een goede dingen jullie doen en hoop dat er meerdere mensen gebruik kunnen maken van diensten.  Heel veel dank, namens  Jos en uiteraard haar hele familie en namens mij,  de schoonzus Thea